29 listopada 1970 roku szkole nadano imię Bohaterów Westerplatte. Podczas uroczystości odsłonięto tablicę pamiątkową. Ówczesnemu dyrektorowi Leonowi Tkaczowi przekazano sztandar szkoły. Hymnem szkoły stał się wiersz Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego ,, Pieśń o żołnierzach z Westerplatte’’, który jest hymnem do dzisiaj.

Konstanty Ildefons Gałczyński

Pieśń o żołnierzach z Westerplatte 
 

Kiedy się wypełniły dni
i przyszło zginąć latem,
prosto do nieba czwórkami szli
żołnierze z Westerplatte.

(A lato było piękne tego roku).

I tak śpiewali: Ach, to nic,
że tak bolały rany,
bo jakże słodko teraz iść
na te niebiańskie polany.

(A na ziemi tego roku było tyle wrzosu na bukiety.)

W Gdańsku staliśmy tak jak mur,
gwiżdżąc na szwabską armatę,
teraz wznosimy się wśród chmur,
żołnierze z Westerplatte.

I śpiew słyszano taki: -- By
słoneczny czas wyzyskać,
będziemy grzać się w ciepłe dni
na rajskich wrzosowiskach.

Lecz gdy wiatr zimny będzie dął
i smutek krążył światem,
w środek Warszawy spłyniemy w dół,
żołnierze z Westerplatte

Elementem uprawnień polskich w Wolnym Mieście Gdańsku było posiadanie na terenie portu Wojskowej Składnicy Amunicyjnej. Znajdujący się na półwyspie Westerplatte teren przeznaczony na składnicę został przekazany Polsce 31 października 1925 roku. 18 stycznia 1926 roku służbę wartowniczą rozpoczął liczący 88 żołnierzy oddział Wojska Polskiego.

Westerplatte przed wybuchem wojny

 Wobec zaostrzenia się stosunków polsko-niemieckich latem 1939 roku Polska potajemnie wzmocniła liczebność załogi Westerplatte do 182 żołnierzy. Ponadto placówka została wyposażona w broń ciężką: 41 karabinów maszynowych, 4 moździerze, 2 działa przeciwpancerne i 1 działo piechoty. Komendantem Wojskowej Składnicy Tranzytowej był major Henryk Sucharski, zaś jego zastępcą kapitan Franciszek Dąbrowski.

Na terenie Westerplatte znajdowały się umocnione koszary oraz 5 betonowych wartowni. Ponadto w sierpniu 1939 roku rozpoczęto budowę umocnień polowych (okopy, wały ziemne).

 Zadaniem załogi Westerplatte było utrzymanie placówki przez 6 do 12 godzin, do czasu przyjścia na odsiecz oddziałów Armii "Pomorze".

 W ramach niemieckich przygotowań do ataku na Polskę, 25 sierpnia 1939 roku do Gdańska przypłynął pod pretekstem wizyty kurtuazyjnej pancernik "Schleswig-Holstein". Na pokładzie okrętu skrycie przetransportowano oddział piechoty morskiej która miała uczestniczyć w ataku na Westerplatte.

 Ponadto do szturmu na Wojskową Składnicę Tranzytową Niemcy przeznaczyli również kompanię piechoty ze składu pułku SS-Heimwehr Danzig. Pozostała (większa) część tej formacji miała przeprowadzić szturm na Pocztę Polską w Gdańsku.

Obrona Westerplatte (1-7 września 1939)

Atakiem na Westerplatte rozpoczęto  II wojnę  światową. 1 września 1939 roku o godzinie 4:45 działa pancernika "Schleswig-Holstein" otworzyły ogień w kierunku polskich umocnień na Westerplatte.

 Kanonada trwała 6 minut, po czym przez zniszczoną ostrzałem bramę bocznicy kolejowej do szturmu ruszyły oddziały niemieckie. Ponadto Niemcy podjęli ostrzał Westerplatte z innych kierunków, poprzez kanał portowy. Pomimo przewagi ogniowej atakujących wojsk, obrońcom udało się odeprzeć  ten atak, jak również 3 następne w tym samym dniu.

 2 września Niemcy zgromadzili do ataku znacznie większe siły. Oprócz ściągnięcia w rejon półwyspu całego pułku SS-Heimwehr Danzig przeciwko Westerplatte skierowano znaczne siły artylerii i lotnictwa bombowego. Tego dnia Niemcy przeprowadzili 3 ataki, w tym 2 próby przeprawienia się przez kanał portowy. Wszystkie zostały odparte, jednak w wyniku bombardowania załoga Westerplatte straciła wszystkie działa.

 Przez kolejne trzy dni (od 3 do 5 września) Niemcy nie dokonywali frontalnych ataków na Westerplatte, polegając głównie na bombardowaniu artyleryjskim i lotniczym.

 4 września teren półwyspu został ostrzelany przez 2 niemieckie torpedowce, a w nocy z 4 na 5 września hitlerowcy podjęli (nieudaną) próbę zajęcia jednej z wartowni.

 6 września Niemcy przypuścili silny atak. Po intensywnym ostrzale artyleryjskim w kierunku pozycji polskich zepchnięto wypełnione benzyną cysterny kolejowe. Hitlerowcy liczyli, że cysterny płonąc i wybuchając spowodują poważne straty wśród obrońców Westerplatte a także zniszczą polskie umocnienia od strony lądu. Wprawdzie Polacy musieli się wycofać na pozycje położone bardziej w głębi półwyspu, jednak atak niemieckiej piechoty i tym razem się nie powiódł.

 7 września w godzinach porannych rozpoczęło się kolejne bombardowanie niemieckie, po którym nastąpił szturm piechoty. Pomimo iż polskie umocnienia na Westerplatte były już wówczas całkowicie zrujnowane, również i ten atak udało się odeprzeć.

 Pomimo skutecznego odparcia kolejnego, trzynastego, natarcia niemieckiego sytuacja obrońców była już wówczas krytyczna. Zapasy amunicji i żywności były na wyczerpaniu a środki medyczne zostały już praktycznie w całości zużyte.

 U niektórych rannych wdała się gangrena. W tej sytuacji komendant Wojskowej Składnicy Tranzytowej major Henryk Sucharski podjął decyzję o kapitulacji.

O godzinie 10:15, 7 września 1939 roku, bohaterska obrona Westerplatte dobiegła końca.

 Niemcy okupili zwycięstwo na Westerplatte ciężkimi stratami. Bezpośrednio do walk z polską placówką liczącą niespełna 200 ludzi hitlerowcy skierowali około 3,4 tysiąca żołnierzy uzbrojonych w 65 dział.

 Straty niemieckie wyniosły około 400 zabitych i 700 rannych. Polacy stracili 16 żołnierzy (jeden z nich zginął już po kapitulacji) i 50 rannych.

Rokrocznie rozpoczynając rok szkolny wspominamy te tragiczne wrześniowe dni, które były początkiem drugiej wojny światowej, wywołanej przez hitleryzm i które nad osamotnioną Polską rozciągnęły widmo okupacji, walki z wrogiem, ale równocześnie oczekiwania na wolność. Pamiętamy jednak, że naród polski nie przywykł do łatwego składania broni i dlatego nawet miażdżąca przewaga wroga nie potrafiła go złamać, a historia Polski wzbogaciła się o bohaterskie walki ludności Gdańska, pod Ożarowem, Kutnem, Warszawą , Kockiem, Helu oraz Westerplatte. Żadna historia w świecie nie potrafi się poszczycić takimi bohaterami, jakich miłość do ojczyzny zrodziła na Westerplatte. Przez wszystkie wieki, z pokolenia  na pokolenie, naród polski opowiadać będzie o tym, jak garstka bohaterów mężnie stawia czoła stokroć liczebniejszemu wrogowi.

Obrona Westerplatte odegrała znaczną rolę moralną w 1939 r., mobilizując kraj do wytrwałości w oporze. Pomyślne działania Polaków na tym skrawku ziemi były nadzieją przemawiającą do wszystkich.

  Westerplatte dziś

Co roku od momentu nadania imienia, szkoła obchodzi uroczyste święto Patrona. W drugiej połowie listopada we wszystkich klasach młodszych odbywają się lekcje ze sztandarem szkoły, w czasie których uczniowie poznają patrona oraz wartość i symbole sztandaru. W klasach pierwszych układają proste  zdania o sztandarze, w drugiej gromadzą słownictwo wokół pojęcia ,,sztandar”, w trzecich dokonują opisu sztandaru.

W klasach starszych wiedza jest poszerzana. Odbywają się lekcje wychowawcze przygotowywane przez samorządy i wychowawców. Bardziej uroczyście obchodzone są okrągłe rocznice szkoły. Organizowane są konkursy plastyczne, literackie i akademie.

Święto Patrona to piękna lekcja patriotyzmu, przypomnienie młodzieży tych, którzy walczyli o wolną Polskę i poświęcili dla niej swoje życie. Dziś ojczyzna nie wymaga takiego poświęcenia, ale na przykładzie Westerplatczyków kształtowane są takie cechy jak: uczciwość, sumienność w pracy, wierność ojczyźnie, poczucie godności Polaka.

W związku z reorganizacją szkoły tablica pamiątkowa została przeniesiona do budynku przy ulicy Podgórnej

29 listopada 1970 roku szkole nadano imię Bohaterów Westerplatte. Podczas uroczystości odsłonięto tablicę pamiątkową. Ówczesnemu dyrektorowi Leonowi Tkaczowi przekazano sztandar szkoły. Hymnem szkoły stał się wiersz Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego ,, Pieśń o żołnierzach z Westerplatte’’, który jest hymnem do dzisiaj.

Konstanty Ildefons Gałczyński

Pieśń o żołnierzach z Westerplatte 
 

Kiedy się wypełniły dni
i przyszło zginąć latem,
prosto do nieba czwórkami szli
żołnierze z Westerplatte.

(A lato było piękne tego roku).

I tak śpiewali: Ach, to nic,
że tak bolały rany,
bo jakże słodko teraz iść
na te niebiańskie polany.

(A na ziemi tego roku było tyle wrzosu na bukiety.)

W Gdańsku staliśmy tak jak mur,
gwiżdżąc na szwabską armatę,
teraz wznosimy się wśród chmur,
żołnierze z Westerplatte.

I śpiew słyszano taki: -- By
słoneczny czas wyzyskać,
będziemy grzać się w ciepłe dni
na rajskich wrzosowiskach.

Lecz gdy wiatr zimny będzie dął
i smutek krążył światem,
w środek Warszawy spłyniemy w dół,
żołnierze z Westerplatte

Elementem uprawnień polskich w Wolnym Mieście Gdańsku było posiadanie na terenie portu Wojskowej Składnicy Amunicyjnej. Znajdujący się na półwyspie Westerplatte teren przeznaczony na składnicę został przekazany Polsce 31 października 1925 roku. 18 stycznia 1926 roku służbę wartowniczą rozpoczął liczący 88 żołnierzy oddział Wojska Polskiego.

Westerplatte przed wybuchem wojny

 Wobec zaostrzenia się stosunków polsko-niemieckich latem 1939 roku Polska potajemnie wzmocniła liczebność załogi Westerplatte do 182 żołnierzy. Ponadto placówka została wyposażona w broń ciężką: 41 karabinów maszynowych, 4 moździerze, 2 działa przeciwpancerne i 1 działo piechoty. Komendantem Wojskowej Składnicy Tranzytowej był major Henryk Sucharski, zaś jego zastępcą kapitan Franciszek Dąbrowski.

Na terenie Westerplatte znajdowały się umocnione koszary oraz 5 betonowych wartowni. Ponadto w sierpniu 1939 roku rozpoczęto budowę umocnień polowych (okopy, wały ziemne).

 Zadaniem załogi Westerplatte było utrzymanie placówki przez 6 do 12 godzin, do czasu przyjścia na odsiecz oddziałów Armii "Pomorze".

 W ramach niemieckich przygotowań do ataku na Polskę, 25 sierpnia 1939 roku do Gdańska przypłynął pod pretekstem wizyty kurtuazyjnej pancernik "Schleswig-Holstein". Na pokładzie okrętu skrycie przetransportowano oddział piechoty morskiej która miała uczestniczyć w ataku na Westerplatte.

 Ponadto do szturmu na Wojskową Składnicę Tranzytową Niemcy przeznaczyli również kompanię piechoty ze składu pułku SS-Heimwehr Danzig. Pozostała (większa) część tej formacji miała przeprowadzić szturm na Pocztę Polską w Gdańsku.

Obrona Westerplatte (1-7 września 1939)

Atakiem na Westerplatte rozpoczęto  II wojnę  światową. 1 września 1939 roku o godzinie 4:45 działa pancernika "Schleswig-Holstein" otworzyły ogień w kierunku polskich umocnień na Westerplatte.

 Kanonada trwała 6 minut, po czym przez zniszczoną ostrzałem bramę bocznicy kolejowej do szturmu ruszyły oddziały niemieckie. Ponadto Niemcy podjęli ostrzał Westerplatte z innych kierunków, poprzez kanał portowy. Pomimo przewagi ogniowej atakujących wojsk, obrońcom udało się odeprzeć  ten atak, jak również 3 następne w tym samym dniu.

 2 września Niemcy zgromadzili do ataku znacznie większe siły. Oprócz ściągnięcia w rejon półwyspu całego pułku SS-Heimwehr Danzig przeciwko Westerplatte skierowano znaczne siły artylerii i lotnictwa bombowego. Tego dnia Niemcy przeprowadzili 3 ataki, w tym 2 próby przeprawienia się przez kanał portowy. Wszystkie zostały odparte, jednak w wyniku bombardowania załoga Westerplatte straciła wszystkie działa.

 Przez kolejne trzy dni (od 3 do 5 września) Niemcy nie dokonywali frontalnych ataków na Westerplatte, polegając głównie na bombardowaniu artyleryjskim i lotniczym.

 4 września teren półwyspu został ostrzelany przez 2 niemieckie torpedowce, a w nocy z 4 na 5 września hitlerowcy podjęli (nieudaną) próbę zajęcia jednej z wartowni.

 6 września Niemcy przypuścili silny atak. Po intensywnym ostrzale artyleryjskim w kierunku pozycji polskich zepchnięto wypełnione benzyną cysterny kolejowe. Hitlerowcy liczyli, że cysterny płonąc i wybuchając spowodują poważne straty wśród obrońców Westerplatte a także zniszczą polskie umocnienia od strony lądu. Wprawdzie Polacy musieli się wycofać na pozycje położone bardziej w głębi półwyspu, jednak atak niemieckiej piechoty i tym razem się nie powiódł.

 7 września w godzinach porannych rozpoczęło się kolejne bombardowanie niemieckie, po którym nastąpił szturm piechoty. Pomimo iż polskie umocnienia na Westerplatte były już wówczas całkowicie zrujnowane, również i ten atak udało się odeprzeć.

 Pomimo skutecznego odparcia kolejnego, trzynastego, natarcia niemieckiego sytuacja obrońców była już wówczas krytyczna. Zapasy amunicji i żywności były na wyczerpaniu a środki medyczne zostały już praktycznie w całości zużyte.

 U niektórych rannych wdała się gangrena. W tej sytuacji komendant Wojskowej Składnicy Tranzytowej major Henryk Sucharski podjął decyzję o kapitulacji.

O godzinie 10:15, 7 września 1939 roku, bohaterska obrona Westerplatte dobiegła końca.

 Niemcy okupili zwycięstwo na Westerplatte ciężkimi stratami. Bezpośrednio do walk z polską placówką liczącą niespełna 200 ludzi hitlerowcy skierowali około 3,4 tysiąca żołnierzy uzbrojonych w 65 dział.

 Straty niemieckie wyniosły około 400 zabitych i 700 rannych. Polacy stracili 16 żołnierzy (jeden z nich zginął już po kapitulacji) i 50 rannych.

Rokrocznie rozpoczynając rok szkolny wspominamy te tragiczne wrześniowe dni, które były początkiem drugiej wojny światowej, wywołanej przez hitleryzm i które nad osamotnioną Polską rozciągnęły widmo okupacji, walki z wrogiem, ale równocześnie oczekiwania na wolność. Pamiętamy jednak, że naród polski nie przywykł do łatwego składania broni i dlatego nawet miażdżąca przewaga wroga nie potrafiła go złamać, a historia Polski wzbogaciła się o bohaterskie walki ludności Gdańska, pod Ożarowem, Kutnem, Warszawą , Kockiem, Helu oraz Westerplatte. Żadna historia w świecie nie potrafi się poszczycić takimi bohaterami, jakich miłość do ojczyzny zrodziła na Westerplatte. Przez wszystkie wieki, z pokolenia  na pokolenie, naród polski opowiadać będzie o tym, jak garstka bohaterów mężnie stawia czoła stokroć liczebniejszemu wrogowi.

Obrona Westerplatte odegrała znaczną rolę moralną w 1939 r., mobilizując kraj do wytrwałości w oporze. Pomyślne działania Polaków na tym skrawku ziemi były nadzieją przemawiającą do wszystkich.

  Westerplatte dziś

Co roku od momentu nadania imienia, szkoła obchodzi uroczyste święto Patrona. W drugiej połowie listopada we wszystkich klasach młodszych odbywają się lekcje ze sztandarem szkoły, w czasie których uczniowie poznają patrona oraz wartość i symbole sztandaru. W klasach pierwszych układają proste  zdania o sztandarze, w drugiej gromadzą słownictwo wokół pojęcia ,,sztandar”, w trzecich dokonują opisu sztandaru.

W klasach starszych wiedza jest poszerzana. Odbywają się lekcje wychowawcze przygotowywane przez samorządy i wychowawców. Bardziej uroczyście obchodzone są okrągłe rocznice szkoły. Organizowane są konkursy plastyczne, literackie i akademie.

Święto Patrona to piękna lekcja patriotyzmu, przypomnienie młodzieży tych, którzy walczyli o wolną Polskę i poświęcili dla niej swoje życie. Dziś ojczyzna nie wymaga takiego poświęcenia, ale na przykładzie Westerplatczyków kształtowane są takie cechy jak: uczciwość, sumienność w pracy, wierność ojczyźnie, poczucie godności Polaka.

W związku z reorganizacją szkoły tablica pamiątkowa została przeniesiona do budynku przy ulicy Podgórnej

29 listopada 1970 roku szkole nadano imię Bohaterów Westerplatte. Podczas uroczystości odsłonięto tablicę pamiątkową. Ówczesnemu dyrektorowi Leonowi Tkaczowi przekazano sztandar szkoły. Hymnem szkoły stał się wiersz Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego ,, Pieśń o żołnierzach z Westerplatte’’, który jest hymnem do dzisiaj.

Konstanty Ildefons Gałczyński

Pieśń o żołnierzach z Westerplatte 
 

Kiedy się wypełniły dni
i przyszło zginąć latem,
prosto do nieba czwórkami szli
żołnierze z Westerplatte.

(A lato było piękne tego roku).

I tak śpiewali: Ach, to nic,
że tak bolały rany,
bo jakże słodko teraz iść
na te niebiańskie polany.

(A na ziemi tego roku było tyle wrzosu na bukiety.)

W Gdańsku staliśmy tak jak mur,
gwiżdżąc na szwabską armatę,
teraz wznosimy się wśród chmur,
żołnierze z Westerplatte.

I śpiew słyszano taki: -- By
słoneczny czas wyzyskać,
będziemy grzać się w ciepłe dni
na rajskich wrzosowiskach.

Lecz gdy wiatr zimny będzie dął
i smutek krążył światem,
w środek Warszawy spłyniemy w dół,
żołnierze z Westerplatte

Elementem uprawnień polskich w Wolnym Mieście Gdańsku było posiadanie na terenie portu Wojskowej Składnicy Amunicyjnej. Znajdujący się na półwyspie Westerplatte teren przeznaczony na składnicę został przekazany Polsce 31 października 1925 roku. 18 stycznia 1926 roku służbę wartowniczą rozpoczął liczący 88 żołnierzy oddział Wojska Polskiego.

Westerplatte przed wybuchem wojny

 Wobec zaostrzenia się stosunków polsko-niemieckich latem 1939 roku Polska potajemnie wzmocniła liczebność załogi Westerplatte do 182 żołnierzy. Ponadto placówka została wyposażona w broń ciężką: 41 karabinów maszynowych, 4 moździerze, 2 działa przeciwpancerne i 1 działo piechoty. Komendantem Wojskowej Składnicy Tranzytowej był major Henryk Sucharski, zaś jego zastępcą kapitan Franciszek Dąbrowski.

Na terenie Westerplatte znajdowały się umocnione koszary oraz 5 betonowych wartowni. Ponadto w sierpniu 1939 roku rozpoczęto budowę umocnień polowych (okopy, wały ziemne).

 Zadaniem załogi Westerplatte było utrzymanie placówki przez 6 do 12 godzin, do czasu przyjścia na odsiecz oddziałów Armii "Pomorze".

 W ramach niemieckich przygotowań do ataku na Polskę, 25 sierpnia 1939 roku do Gdańska przypłynął pod pretekstem wizyty kurtuazyjnej pancernik "Schleswig-Holstein". Na pokładzie okrętu skrycie przetransportowano oddział piechoty morskiej która miała uczestniczyć w ataku na Westerplatte.

 Ponadto do szturmu na Wojskową Składnicę Tranzytową Niemcy przeznaczyli również kompanię piechoty ze składu pułku SS-Heimwehr Danzig. Pozostała (większa) część tej formacji miała przeprowadzić szturm na Pocztę Polską w Gdańsku.

Obrona Westerplatte (1-7 września 1939)

Atakiem na Westerplatte rozpoczęto  II wojnę  światową. 1 września 1939 roku o godzinie 4:45 działa pancernika "Schleswig-Holstein" otworzyły ogień w kierunku polskich umocnień na Westerplatte.

 Kanonada trwała 6 minut, po czym przez zniszczoną ostrzałem bramę bocznicy kolejowej do szturmu ruszyły oddziały niemieckie. Ponadto Niemcy podjęli ostrzał Westerplatte z innych kierunków, poprzez kanał portowy. Pomimo przewagi ogniowej atakujących wojsk, obrońcom udało się odeprzeć  ten atak, jak również 3 następne w tym samym dniu.

 2 września Niemcy zgromadzili do ataku znacznie większe siły. Oprócz ściągnięcia w rejon półwyspu całego pułku SS-Heimwehr Danzig przeciwko Westerplatte skierowano znaczne siły artylerii i lotnictwa bombowego. Tego dnia Niemcy przeprowadzili 3 ataki, w tym 2 próby przeprawienia się przez kanał portowy. Wszystkie zostały odparte, jednak w wyniku bombardowania załoga Westerplatte straciła wszystkie działa.

 Przez kolejne trzy dni (od 3 do 5 września) Niemcy nie dokonywali frontalnych ataków na Westerplatte, polegając głównie na bombardowaniu artyleryjskim i lotniczym.

 4 września teren półwyspu został ostrzelany przez 2 niemieckie torpedowce, a w nocy z 4 na 5 września hitlerowcy podjęli (nieudaną) próbę zajęcia jednej z wartowni.

 6 września Niemcy przypuścili silny atak. Po intensywnym ostrzale artyleryjskim w kierunku pozycji polskich zepchnięto wypełnione benzyną cysterny kolejowe. Hitlerowcy liczyli, że cysterny płonąc i wybuchając spowodują poważne straty wśród obrońców Westerplatte a także zniszczą polskie umocnienia od strony lądu. Wprawdzie Polacy musieli się wycofać na pozycje położone bardziej w głębi półwyspu, jednak atak niemieckiej piechoty i tym razem się nie powiódł.

 7 września w godzinach porannych rozpoczęło się kolejne bombardowanie niemieckie, po którym nastąpił szturm piechoty. Pomimo iż polskie umocnienia na Westerplatte były już wówczas całkowicie zrujnowane, również i ten atak udało się odeprzeć.

 Pomimo skutecznego odparcia kolejnego, trzynastego, natarcia niemieckiego sytuacja obrońców była już wówczas krytyczna. Zapasy amunicji i żywności były na wyczerpaniu a środki medyczne zostały już praktycznie w całości zużyte.

 U niektórych rannych wdała się gangrena. W tej sytuacji komendant Wojskowej Składnicy Tranzytowej major Henryk Sucharski podjął decyzję o kapitulacji.

O godzinie 10:15, 7 września 1939 roku, bohaterska obrona Westerplatte dobiegła końca.

 Niemcy okupili zwycięstwo na Westerplatte ciężkimi stratami. Bezpośrednio do walk z polską placówką liczącą niespełna 200 ludzi hitlerowcy skierowali około 3,4 tysiąca żołnierzy uzbrojonych w 65 dział.

 Straty niemieckie wyniosły około 400 zabitych i 700 rannych. Polacy stracili 16 żołnierzy (jeden z nich zginął już po kapitulacji) i 50 rannych.

Rokrocznie rozpoczynając rok szkolny wspominamy te tragiczne wrześniowe dni, które były początkiem drugiej wojny światowej, wywołanej przez hitleryzm i które nad osamotnioną Polską rozciągnęły widmo okupacji, walki z wrogiem, ale równocześnie oczekiwania na wolność. Pamiętamy jednak, że naród polski nie przywykł do łatwego składania broni i dlatego nawet miażdżąca przewaga wroga nie potrafiła go złamać, a historia Polski wzbogaciła się o bohaterskie walki ludności Gdańska, pod Ożarowem, Kutnem, Warszawą , Kockiem, Helu oraz Westerplatte. Żadna historia w świecie nie potrafi się poszczycić takimi bohaterami, jakich miłość do ojczyzny zrodziła na Westerplatte. Przez wszystkie wieki, z pokolenia  na pokolenie, naród polski opowiadać będzie o tym, jak garstka bohaterów mężnie stawia czoła stokroć liczebniejszemu wrogowi.

Obrona Westerplatte odegrała znaczną rolę moralną w 1939 r., mobilizując kraj do wytrwałości w oporze. Pomyślne działania Polaków na tym skrawku ziemi były nadzieją przemawiającą do wszystkich.

  Westerplatte dziś

Co roku od momentu nadania imienia, szkoła obchodzi uroczyste święto Patrona. W drugiej połowie listopada we wszystkich klasach młodszych odbywają się lekcje ze sztandarem szkoły, w czasie których uczniowie poznają patrona oraz wartość i symbole sztandaru. W klasach pierwszych układają proste  zdania o sztandarze, w drugiej gromadzą słownictwo wokół pojęcia ,,sztandar”, w trzecich dokonują opisu sztandaru.

W klasach starszych wiedza jest poszerzana. Odbywają się lekcje wychowawcze przygotowywane przez samorządy i wychowawców. Bardziej uroczyście obchodzone są okrągłe rocznice szkoły. Organizowane są konkursy plastyczne, literackie i akademie.

Święto Patrona to piękna lekcja patriotyzmu, przypomnienie młodzieży tych, którzy walczyli o wolną Polskę i poświęcili dla niej swoje życie. Dziś ojczyzna nie wymaga takiego poświęcenia, ale na przykładzie Westerplatczyków kształtowane są takie cechy jak: uczciwość, sumienność w pracy, wierność ojczyźnie, poczucie godności Polaka.

W związku z reorganizacją szkoły tablica pamiątkowa została przeniesiona do budynku przy ulicy Podgórnej